Yazar: Claude Roy
Resimleyen: Ferit Avcı
Sayfa: 90
Basım Yılı: 1. Basım – Aralık 2011
Çeviren: Tan Oral
Okuduğum Tarih: Aralık 2012
Özet: Bu kitap, bir kedinin garip bir ot yemesiyle başlıyor. Nasıl olduğunu ben de anlamadım; fakat Gaspard adında bir kedi ot yiyor! Demin bahsettiğim, gördüğü o garip otu yiyor ve küçük bir bebeğin tonunda konuştuğunu fark ediyor. Evde de kimse yok. Gaspard büyük bir korku içinde ve üzüntü içinde tavan arasına çıkıp, yatağına yatıyor. Asıl ilginç olan, Gaspard’ın korkusunun ve üzüntüsünün nedeninin; insanların onu fark ettiğinde bir sürü DNA örnekleri alacakları, bir sürü yarışma ve siyasi konularda onu de görevlendirecekleri! O kitapta çok güzel bir söz var: “Mutlu hayat göze batmadan yaşayabilenindir.” Her neyse. Şimdi gel gelelim, Gaspard’ın sahibi (Bu bir çocuk) onun konuştuğunu öğreniyor. Bunu annesi ve babasından saklayabilmek için tıpkı bir vantrilok olmak için çalışıyormuş gibi dudaklarını oynatmadan, Gaspard’ın da boynuna bir atkı sararak gösteriler yapıyor. Ama tabii ki annesi ve babası bu durumu öğreniyor. Kitap da burada bitiyor. Yine de bana kalırsa yarım kalmış bir hikâye.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder